Llllllaaaaoooooossssss :-D

Zoveel verhalen te delen, maar in een land waar niemand raar opkijkt als de elektriciteit een paar uur uitvalt wordt dat een grote uitdaging. Inmiddels bevind ik me al een aantal dagen in het zuiden van Cambodja, Sihanoukville. Gister terug gekomen van het paradijselijke Koh Rong Island. Wie weet ga ik er morgen weer heen om daar het Khmer New Year tegaan vieren. De Cambodianen hebben het goed voor mekaar, hun nieuw jaar duurt 3 dagen, met een voorbereiding van een week. Wat inhoud dat de Cambodianen hun eerste biertje tappen als je aan je ontbijt zit en happy hours meer op happy days lijken.

Maar laat ik vooral mijn avontuur in Laos niet vergeten. Mijn eerste stop, Huay Xai. Een grensplaatsje waar je komt voor de Gibbon Experience en om vervolgens de slowboat te pakken naar Luang Prabang. Ik heb de Gibbon Experience voorbij laten gaan, aangezien ik al een fantastische zip-line avontuur achter de boeg had in de jungle van Chiang Mai, Thailand.
Huay Xai bestaat voornamelijk uit een lange straat met prijzige guesthouses. Het was dan ook ff schikken toen ik 80.000kip moest neerleggen, ong €8,50. Het was dan wel een kamer met een 2-persoonsbed en eigen badkamer. Nadat ik was ingecheckt stukje gaan lopen, vervolgens kwam ik de Dutchie Jesper tegen die ik in het fantastische, Laidback Pai had ontmoet. Hij kwam net terug van zijn Gibbon Experience. 's-Avonds met hem en zijn Gibbon groepje gaan eten bij een leuk restaurantje.

De volgende ochtend op 15 Maart nadat ik sandwiches, water en koekjes had ingeslagen stapte ik op één van de twee slowboaten. Ik bracht 2 dagen door op de slowboat over de indrukwekkende Mekong rivier naar Luang Prabang. Op de slowboat kwam ik de 3 Nederlandse gasten tegen die ik 2 maanden ervoor in Bangkok had ontmoet. Ook Jesper had zich inmiddels herenigd met de Dutchies. Na een 7 uur durende boottocht waarbij we muziek hadden geluisterd, spelletjes hadden gespeeld kwamen we aan bij het kleine plaatsje Pak Beng, waar de Truck al klaar stond en zijn we naar het eerste beste guesthouse gebracht, daar in gecheckt en een verfrissende douche genomen. Vervolgens samen met Jesper uiteten geweest. Na een zeer lekker Indiaans diner, teruggelopen naar het guesthouse.
De volgende ochtend, nadat we een goed ontbijt hadden genuttigd, weer sandwiches en water hadden ingeslagen kon de tweede dag op de slowboat beginnen. We wereden naar de pier gebracht maar daar stond ons een aangename verrassing te wachten, want we werden allen op één slowboat gepropt. Vertrokken met 2 goed gevulde slowboaten en eindigen met één overvolle. Dit had ook wel weer wat. We hadden als echte Dutchies de keuken achterop de boot geconfisqueerd en omgebouwd tot chill lounge.
Uiteraard werd er weer volop gekaart en is vervolgens de hele barvoorraad aan Lao bier erdoor heen gegaan. "Wie ben ik spelen" in de sunset op de Mekong met een briesje door je haren, ik ken vervelendere vervoersmiddelen. Onze vreugde werd echter getemperd toen de boot oppeens in the middle of nowhere aanmeerde en alle toeristen verplicht werden een overpriced tuk tuk te nemen naar de eindhalte. Toen we doorkregen dat er een luchtje aan zat besloten de dutchies met hun principes tot een demonstratieve bootkaping. Eerst werd er gedreigd met politie en later zelfs met het leger. Tot spanning en sensatie leidde het echter niet, want vervolgens bleef de boot vooral liggen waar hij lag. Het roer was nog steeds in handen van de Laotianen met hun monopoly en dus stapten we uiteindelijk al mopperend in de tuk tuks.

Na de beruchte scam maakte de stad echter veel goed. Eten deed je hier standaard op de night market, waar je voor 10.000 kip ( lees 1 euro) je bord kon volladen. Dat hoef je backpackers geen 2 x te zeggen. Daarna vertoefde iedereen in de charmante binnentuin van Utopia met loungekussens en shiza's. In Laos gooit de avondklok echter roet in het eten. Om 23.30 sluiten alle barren per directen ook de voordeuren van de guesthouses ( zouden wij later ondervinden ). Er was echter 1 uitzondering, DE bowling alley. Hierbij moet je echter geen discobowlen verwachten, maar een tl verlichte hal. Het feit dat je er voor een paar euro een baan kan afhuren en er alleen laotiaans gebrouwen whiskey en wodka wordt verkocht, maakt dat de tl-lampen snel vergeten worden en de bowlingprestaties met de slok achteruitgaan. De dag erna kon de hangover echter verdrongen worden met een bezoekje aan de watervallen met prachtig groen blauw water voor een duik. Super mooie waterval. De terug rit met de Tuk Tuk verliep alleen niet geheel soepel, maar voor de eerste keer in 2maanden mag ik niet klagen. Wat zo'n Tuk Tuk aan kan verbaast mij sowieso keer op keer weer. De Mannelijke Dutchies waren al terug in het centrum van Luang Prabang waarschijnlijk al aan het bier terwijl ik samen met 2 Nederlandse en Britse meiden op 3 Chinezen aan het wachten waren. Uiteindelijknadat we daar al 3 kwartier zaten ben ik vriendelijk gaan informeren wanneer we zouden vertrekken, toen is de tuk tuk driver de Chinezen maar gaan halen. Eindelijk konden we vertrekken. Het leek in eerste instantie allemaal goed tegaan, maar niets was minder waar. Al redelijk snel maakte het motortje een zeer raar geluid en stotterde behoorlijk, de motor had weinig tot geen power dus de Chineze jongens hebben ook nog ff geduwd. Met ingehouden adem hoop je dat het vsn korte duur is en dat je veilig verder kan. Maar uiteindelijk had de motor helemaal geen power meer en stonden we daar in de middle of nowhere. Gelukkig stopte er na een tijdje wel een aantal andere Tuk tuks en dus zijn we maar ingestapt bij een andere Tuk Tuk driver.
Na een lange en spannende Tuk Tuk rit even opgefrist in het guesthouse en toen rondje over de Night Market gelopen.

Nog niet helemaal de afsluiter want na een gezellige shiza en wat cocktails in Utopia met een aantal Dutchies, heb ik de volgende dag in de minivan gestapt om me vervolgens in het betuchte tubing geweld van Vang Vieng te begeven. Na een goede nachtrust en een bijkom dag met liters water, zijn we gaan tuben en partyen. Voor wie het niet weet, met tuben huur je een rubberband waarmee je de Mekong rivier afgaat en bij barretjes stopt waar je gelijk gratis Lao Lao shotjes naar binnen moet werken en een koud cola'tje :-P. Gok, dat een nadere omschrijving niet nodig is om jezelf in te beelden hoe het eraan toe gaat.

Nadat ik een week in Vang Vieng was gestrand, aangezien mijn lichaam het waarschijnlijk toch niet helemaal eens was met de leefgewoonte van de weken ervoor. Weinig slaap, veel drank in zowel Pai, Chiang-Mai tot Luang Prabang. Dus met antibiotica op zak toch maar een minivan geboekt om naar de hoofdstad van Laos tegaan, Vientiane. Echter bleek de minivan een vipbus te zijn die er 2 uur langer over doet. Ook wordt je zoals gewoonlijk gedropt bij de bushalte, waar de Tuk Tuk drivers je staan op te wachten en je vervolgens verplicht bent om daarin te stappen. Gelukkig deelde ik de Tuk Tuk met anderen waaronder de Dutchie Daan en de Britse meid Melissa waar ik ook een kamer mee heb gedeeld in Vientiane en waarmee ik de avond mee heb doorgebracht. Zo waren we bij een abnormaal luxe restaurant gaan eten, hehe the ultimate backpack Life.
De volgende dag met Melissa bij een Franse bistrot gaan brunchen, waar ik eindelijk na 2,5 maand een salade met gerookte zalm had besteld. Echter bleek dat ze het niet meer hadden, toen ze me dat vertelde en mijn gezicht zagen is een mannetje op de scooter gesptongen en gerookte zalm gaan halen. How cool is that. Het was goddelijk, want ooh wat mis ik dat. :$
Na de overheerlijke brunch, beetje rondgelopen en nog een museum bezocht. Daarna gaan eten met Melissa voordat we opgepikt werden.

Want ik ging 's-Avonds met een sleeperbus naar Pakse en vanaf door met een normale Vipbus naar de 4000 Islands.
In de bus deel je je slaapplek met iemand anders en mijn sleeperbus buddy was een Amerikaans meisje Alexandra uit New-York. Met haar ook de kamer gedeeld op het eiland Don Det, aangezien dat veel goedkoper is. Met Alexandra ook de dagen op Don Det doorgebracht. Zo hadden we een van de dagen een fiets gehuurd en zijn we het eiland Don Khône gaan ontdekken wat absoluut de moeite waard was. We waren eerst naar een mooi strand gefietst wat we helemaal voor ons zelf hadden. Na een verfrissende duik een heerlijke coconut, lemon shake gedronken en veel water. Daarna door naar een waterval, wat ook wel de small waterfall wordt genoemd. Ik vond het echt heel mooi en zeker niet klein. Nadat we mega veel foto's hadden gemaakt verder gelopen naar het strand, ook daar een duik genomen. Vervolgens gechillt in een bamboe hut onder het genot van een Lao pilsje, een papaya salad en fried spring rolls.
Nadat we de indrukwekkende en zeer mooie sunset hadden bewonderd, snel terug naar de fietsen. Het werd echter wel zeer snel donker maar gelukkig veilig en heel op Don Det aangekomen.

De volgende dag een kayaking toer gedaan wat ook heel gaaf was. Met een kayak over de Mekong River is het goede leven. We zijn eerst naar de zogenaamde kleine waterval gekayaked, gelukkig wel naar een ander gedeelte dan waar Alexandra en ik al waren geweest. Erg mooi, daar gechillt en toen naar een strand gelopen om te genieten van de heerlijke lunch: fried Rice met een BBQ chicken spies. Na de lunch verder in de kayak om de zeldzame en schichtige Irrawaddy dolfijnen te spotten. We hebben er op een grote afstand een aantal gezien maar helaas niet op de foto kunnen krijgen. Ik heb zelf ook nog een duik genomen en toen verder gekayaked om de grootste waterval van Zuid-Oost Azië te bewonderen. Zooooo mooi en absoluut heel groot. Echt gaaf, zelfs nu in het droogseizoen.
Daarna met de Truck terug gereden naar de pier om met de kayak terug tegaan naar het eiland Don Det.
Een zeer geslaagde, interessante en indrukwekkende dag was het.

Maar voor de verandering terugkomend op de ervaringen. Ik bedoel daar nu mee de indruk die je krijgt van de levenswijze van de lokale bevolking en de onwijze cultuur verschillen. Het is lastig om het precies te beschrijven, maar ik zal een poging wagen.

Om te beschrijven wat de gemiddelde mensen de hele dag doen is lastig. Want veel hebben een eigen winkeltje en wachten daar de hele dag op klandizie. Soms alleen en soms werkt de gehele familie in de zaak. En dan noem ik het de zaak, maar ondertussen is het de zelfde ruimte als hun woon/slaapkamer. Enkel gescheiden door bijvoorbeeld een kast zit je te eten bij de mensen in de woonkamer. Het eten wordt dan ook in de keuken bereid die veelal gewoon aan de straat staat. De meeste lokale koken ook niet zelf volgens mij, want uiteten of eten halen is veel goedkoper. Het is een beetje afhankelijk waar je bent, maar de meeste mensen, wonen in huizen gebouwd van bamboe en beton en hebben hooguit 1 of 2 kamers. Elke familie heeft ook minimaal 1 hond als huis beveiliging. Dit zorgt dus ook voor de nodige straat honden en de bijhorende straatgevechten 's nachts.

Maar het is niet dat ik denk dat de mensen hier niks hebben. De levensstandaard is dan niet zo hoog als bij ons maar ik denk niet dat men te kort komt. Op de straten rijden genoeg dikke SUV's. Of ze staan voor de krakkemikkige bamboe hutjes geparkeerd. Ook hebben de meeste verkopers gewoon een iPhone in de handen als je aankomt lopen. Vaak nemen ze maar half de moeite om even de ogen van dat scherm af te halen om je verveeld aan te kijken. Ik heb dan ook sterk het idee dat men er niet echt om geeft of ze nou wel of niet verkopen. En als je dan toch wat koopt kan er negen van de tien keer niet eens een glimlach vanaf. Dit laatste vond ik over het algemeen erger opvallen in Laos dan in Thailand. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen, dat maakt het dan ook des te leuker en dan gun je het de mensen ook echt. Je krijgt dan echt het idee dat iemand blij is dat je bij hen komt eten of wat koopt. Het wordt dan ook met liefde en vaak met meer hygiëne gemaakt. Dit is dan ook vaker in de kleine dorpjes.

Dit was het even voor nu, want anders zijn jullie heel de zondag aan het lezen wat ik jullie ook niet geheel wil aan doen. Ik heb begrepen dat het abnormaal warm is in Nederland voor de tijd van het Jaar! Geniet er van allemaal!

Toedeledokie✌️